The real outback experience; part III

Aloha!

Ik heb inmiddels mijn 6 fantastische weken op de Davidson farm afgesloten, jammer genoeg, en ben nu in mijn hostel in Melbourne. Hier een verslag van de laatste 2 weken bij de familie:

Ik, Renata en Gelinah zijn naar Gunnedah geweest om Ollie (een paard) te verkopen, wat lukte, dus die werd de week erna opgehaald. Ook heb ik 2 slangen in 1 dag gezien, een kleine brown snake (bleek achteraf een van de agressiefste Australische slangen te zijn)  in het gras, en later op de dag, toen ik even naar buiten liep omdat ik onweer hoorde, zag ik een gigantische dikke zwarte slang onder het huis verdwijnen. Als vanzelfsprekend voelde ik mij daarna erg op mijn gemak in huis. De onweer werd trouwens een storm, met giga regenbuien (dacht ki, bleek maar 10mm te zijn jammer genoeg) en een hele hoop bliksem. Deze bliksem zorgde ervoor dat niet alleen de wifi en computer kortsluiting kregen en kapot gingen, maar veel erger nog; Harry, een vriend van John en Renata, werd erdoor getroffen in zijn eigen tuin en overleed een dag later in het ziekenhuis.. Dat was wel even heftig, ook om het feit dat hij een vrouw en 3 jonge kinderen achterlaat. Ik loop dus nooit meer buiten tijdens onweer.

Anyway, de volgende dag vertrokken Renata en Harry (niet de door-bliksem-getroffen Harry (obviously) maar zoon Harry) naar Armindale en John naar een vis-en schietweekend, en die avond kwamen Florien en Amy op bezoek! We aten wat, keken een hele slechte film, en de volgende dag gingen we na optimaal van het zwembad gebruik gemaakt te hebben naar Quirindi. Zij werken daar voor Lisa, en wonen met zijn tweetjes in een eigen huisje, heel leuk. we gingen nog even naar een Campdraft, een event waarbij cowboy achter een koe aangalloperen te paard en hem een bepaalde richting op moeten laten gaan. Klinkt raar maar het was heel gaaf om te zien. Daarna gingen we naar de pub en aten een hapje en dronken een drankje.Toen we terugreden in het donker reden we bijna 3 kangaroes aan, die we nog net op het nippertje zagen. Veel Australischer wordt het niet. De volgende dag moesten we Lisa helpen om het huis van haar moeder te schilderen, wat in brand was gevlogen door, rara, bliksem. Daarna werd ik alweer door Renata opgehaald en was dit geweldige weekendje alweer voorbij. 

Hoewel ik mijn interesse in paardrijden ben verloren en meer een soort angst heb ongebouwd, heb ik toch nog een paar keer gereden de laatste week en dat was toch eigenlijk wel heel leuk, vooral de laatste rit die ik met Renata maakte, vroeg in de ochtend en door allerlei paddocks en lege graanvelden. Doordat het nog zo vroeg was zag je kangoeroefamilies, emoes, konijntjes, en we vonden zelfs varkenssporen, wat niet echt tof was aangezien die paarden daar vet nerveus van worden. 

Renata vertelde me ook aan tafel dat ik de enige backpacker was die ze liet koken, wat ik een heel lief compliment vond maar niet echt begreep, aangezien ik helemaal geen ster ben in koken ofzo. Harry vond het ook heel leuk dat ik steeds cakes en slices bakte haha.

Het laatste weekend was er een ponyclub wedstrijdenevent waar ik en Renata en Harry en Lachie (spreek uit: lokkie) heen gingen. Dat betekende ook dat we om 6 uur op moesten staan, om erachter te komen dat een van de paarden ontsnapt was en als een gek door de katoenvelden aan het rennen was, fijn... Maar goed, we kwamen rond 8 uur aan in Quirindi, en ondanks dat ik er maar 6 weken werkte kwam ik toch allerlei bekenden tegen. Miriam, de Nederlandse vrouw was er, en haar dochter Robin, en Lisa met haar 3 kinderen, en nog een paar anderen die ik al eens eerder had gezien. Ik moest uiteindelijk helpen met scores opschrijven tijdens het springen, wat inhield dat ik gratis eten kreeg, hiephoi. Amy en Flo kwamen ook nog, en ik sliep die avond weer gezellig bij hun. De volgende dag waren er nog een paar activiteiten, onder andere Harry's favoriet, Sporting, wat een soort sportdag te paard is met allemaal kleine cowboyoefeningen als slalommen en barrel races. Heel leuk om te zien en Harry won in totaal (allebei de 2 dagen ) 2 eersteprijs lintjes en 9 tweedeprijs lintjes. Daarna was het lang afscheid nemen van Flo en voorgoed afscheid nemen van Amy, en weer op naar huis. 

Mijn laatste dagje spendeerde ik 's ochtends met Renata en 's middags was de-door-bliksem-getroffen-Harry's begravenis, waar ook de Simsons heengingen, en dus moest ik alle kinderen oppikken van de busstop en  ze samen met Barbara (Adele's mum) voor een paar uur vermaken. Renata had eigenlijk een van haar beroemde "roasts" willen maken als afscheidsdinner, maar omdat ze te laat terug was van de funeral en ik niet wist dat ik het ook in de oven had kunnen doen, werd het Fish en Chips, wat ook prima was.

En toen was het alweer over.. ik heb echt een fantastische tijd gehad  en heb zelfs een beetje heimwee naar Davidsons, het voelde toch wel als een soort 2e familie.. Ik hoop in ieder geval dat ik ze nog een keertje zie, evenals de Simsons. Misschien verander ik mijn reisplannetjes nog wel een beetje om voordat ik vertrek uit Australie nog een keertje op bezoek te komen.. Het was ook ontzettend leuk om onder de echte australische farmers te zijn, te zien hoe stereotiep ze zijn (allemaal een cowboyhoed) en mee te maken hoe gastvrij en  open ze zijn. Ik ben echt heel blij dat ik dit gedaan heb!

Inmiddels ben ik alweer 2 maanden onderweg, en hoewel ik het heel erg naar mijn zin heb en het echt ziek snel ging, krijg ik toch ook wel heel veel zin om weer eens thuis te zijn..

G'day,

Roos