Rarotonga en Aitutaki

Kia Orana!
Hierbij alweer mijn laatste reisverhaal snif snif... momenteel zit ik in Brisbane, en vannacht begin ik aan mijn 24 uur durende terugvlucht. Mijn tijd hiero was fantastisch, ondanks een paar probleempjes/ vage avonturen hier en daar. anyway, enjoy.
Mijn vlucht naar Rarotonga, het grootste eiland van de Cook Islands, was vrij klote aangezien er ongeveer 10 huilende babies in het kleine vliegtuigje waren gepropt. Ik kwam aan rond 11 uur 's avonds en was een dag terug in de tijd gegaan, maar dit had ik pas door toen ik er eenmaal was en dus had ik mijn airport pickup voor de verkeerde dag geregeld.. uiteindelijk gaf de eigenares van een van de resorts op het eiland me een lift, en tijdens de rit gaf ze me gelijk wat tips en advies, dus dat was handig. Aangekomen in het hostel chatte ik even met de paar mensen die nog wakker waren, en de volgende dag ging ik gelijk met roommate Jordan en een kiwi Thomas op voor de cross-island walk, wat heel indrukwekkend klinkt maar het is best een klein eilandje. De hike was ongeveer 3/4 uur door de jungle de berg op, en praktisch door een rivier de berg weer af. Het hostel waar ik in verblijf is vrij klein, er zijn ongeveer 20 plekken en dus is het een kleine maar heel hechte groep. Die avond dronken we samen wat en we schreven een liedje voor Jordan, die die nacht 2 werd, genaamd: Gross like Jordan Rose. Very flattering. Die dag erna haalde ik mijn rijbewijs. Geen grap. Ik deed een theorie test met een man die me alle antwoorden gaf voordat ik zelfs maar aangekomen was bij de vraag, en een practicum wat inhield dat ik 100 meter op een scooter reed. Vervolgens kreeg ik voor 25 dollar een AB-categorie rijbewijs, wat dus betekent dat ik daarmee een auto kan huren. Belachelijk. Helaas niet geldig in Nederland. Scooters is het voornamelijke vervoer op het eiland, en aangezien de max snelheid op het eiland 50 km/h is, is het niet te gevaarlijk. Was het niet voor het feit dat de hondenpopulatie op het eiland ongeveer 50000 is.
Omdat een ontiegelijk hoog percentage van de Cook-Islanders overweight is (serieus, volgens mij iets van 80 procent), offeren ze op verschillende plekken hele goedkope sportclasses, en dus deed ik de afgelopen 3 weken tweemaal per week zumba, fatburning-class en 3 keer per week yoga. Ontzetten leuk en maar 2-9 dollar per les! Je snapt dat iedereen zo dik is hier als je de supermarkt inloopt en erachter komt dat een krop sla duurder is dan een hamburger. Het eiland is verder een groot fruit-paradijs, je wandelt wat rond, verzamelt was kokosnoten, passievruchten, en papayas en kraakt je eigen kokosnoot en dergelijke, het is fantastisch. Ik heb ook zoveel verschillende vruchten gegeten waarvan ik de naam niet weet en nooit eerder gezien heb. Ik heb al 5 dagen geen schoenen meer aangehad, zelfs geen slippers. De tijd wordt niet heel letterlijk genomen hier, iedereen werkt voor een paar uurtjes per dag en de bus komt "eventually". Het enige nadeel hieraan is dat uitgaanstijden dus compleet anders zijn dan thuis of in NZ of OZ. Het koste ons 3 pogingen om eindelijk een keer vroeg genoeg de stad in te zijn om echt uit te kunnen gaan.
Ook heb ik op gegeven moment per ongeluk een baantje aangenomen en dus een paar dagen gewerkt tijdens mijn laatste "uitrustbestemming". Toen ik werkte dacht iedereen dat ik een local was en dus kreeg ik opmerkingen als "you're pretty tall for an islander" of "you're blond, and white". Ik verdiende wat geld en kreeg gratis eten, dus dat was wel fijn.
Een hele populaire activiteit voor backpackers hier is de zondagskerk. Dit betekent een anderhalf uur durende ceremony gevolgd door een (gratis) ontiegelijk lekker buffet. We waren trouwe kerkgangers.
Ongeveer halvewege mijn tijd hier ging ik met een jongen uit het hostel, Jannis, voor 3 dagen naar Aitutaki, een van de andere eilanden en een hele populaire bestemming. We vlogen erheen op een regenachtige dag, en hoewel het maar een uurtje vliegen is, was het ineens graden warmer en zonnig toen we aankwamen! We werden ontvangen door de eigenares Rose met chilled coconutwater fresh from the coconut. De volgende dag huurde ik een fiets en fietste rond het eiland en lag wat op het strand, en die avond kwamen we erachter dat er een tv in het guesthouse was en dus keken we tv voor het eerst in 6 weken! De volgende dag regende het letterlijk de hele dag, en we kwamen erachter dat het eiland ontiegelijk saai is als je niet je huis uit kunt. Dus spendeerden we de hele dag binnen, verveeld wezende. Ook bleek de tv niet te werken als het slecht weer was. De dag erna was het weer gelukkig weer heel goed, en we gingen op een lagooncruise, en kwamen erachter dat de zee nog blauwer kon worden en het strand nog witter end e eilandjes nog prachtiger. Het was zo belachelijk mooi. Die avond vlogen we weer terug en die avond was het Charlottes laatste nacht dus dat betekende: uitgaan! Het bleek en van mijn gekste nachten uit ooit te worden, met een hoop dingen die ik om wettelijke redenen maar beter achterwege kan laten, maar het involves drankjes,dansen, 1 scooter en 4 personen, avontuurlijke tochten, zwemmen, de politie, bushwalks, inbrekingen, en nog een hoop meer. De volgende dag voelde ik me helaas een stuk minder geweldig. Gelukkig was Charlotte een dokter en er bestaat dus blijkbaar zoiets als een "anti-hangover-pil". De dag erna was het weer Church-time en daarna ging ik met Louisa naar yoga, toen het de very first international day of yoga bleek te zijn, en dus kregen we een gratis shirt, muffin, coconut, yoga-les en speech van de indian prime minister waarin hij zo ongeveer vertelde dat yoga de oplossing voor wereldvrede is. Daarna kwamen we de jongens tegen op het strand en gingen samen naar de nightmarket, waar ik risotto zonder rijst at (?). De dag erna was het weer wat minder en kwamen ik en Niko op het briljante plan om een kip proberen te vangen (er lopen ongeveer 100000 "wilde" kippen rond op het eiland). Na er een tijdje met zijn allen achteraan geprobeerd te rennen, besloten we dat het beter was om de scooter erbij te halen, en dus vertrokken ik Niko en Jannis, met Thomas als paparazzi-fotograaf, op naar de bush om een kip te vangen. Dit bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Uiteindelijk maakte ik perongeluk een wheelie en kickte tegelijkertijd Thomas een blauw oog, en toen besloten we het maar op te geven. Die avond maakten we een bonfire op het strand en speelden wat gitaar en zongen en maakten een afscheidslied voor Jannis. Vervolgens kwam ik op het briljante idee om midden in de nacht naar het Haunted Hotel te gaan. Dit is een gigantisch hotelcomplex dat in de middle of nowhere is gebouwd en nooit is afgemaakt en al 30 jaar leeg staat ofzo. Ik, Niko, Jannis en een nieuw engels meisje reden erheen, en liepen op het eerste gebouw dat we zagen af. Voor de deur vonden we een blerend baby-geitje. Vervolgens liepen we naar binnen en vonden een groot bushknife naast de deurpost. Het leek zo erg op een horrorfilm dat het cliche was. We liepen naar boven en vonden slippers voor een deur waar een bord hing met "danger, keep out". Hierdoor lieten we ons niet tegenhouden en we liepen de gang op en vonden een kamer met bloed aan de muur en een hele hoop geitenpoep op de vloer. Op dit moment begon ik het niet meer leuk eng te vinden maar de jongens begonnen net enthousiast te worden. we liepen terug de gang op om verder te lopen, en hoorden toen ineens een stem. We draaiden ons met een ruk om en zagen een gezicht uit de "danger, keep out" deur komen, gehuld in een hoodie en bandana, zodat we zijn gezicht niet konden zien. hij zei: "you're not supposed to be here" waarop wij besloten dat hij gelijk had en het op een rennen zetten. Dit was een van de engste momenten in mijn leven. Ik sliep niet echt fantastisch die nacht.
De dag erna gingen we naar het strand en snorkelde ik voor het eerst, wat zo ontzettend geweldig bleek te zijn!!! ik had het gevoel dat ik rondzwom in een aquarium in een Chinees restaurant, zoveel bijzondere vissen waren er. Ik zag ongeveer heel Nemo's aquarium en nog veel meer. De dag daarna was het ineens fantastisch weer, en dus spendeerden we de hele dag met snorkelen, paddleboarding, zonnen en ijsjes eten. Die avond gingen we nog weer even uit en daarna kwamen ik en Niko nog in een geval van huiselijk geweld terecht, wat wat minder was en vrij stressvol.
Dit is ongeveer de helft van alles wat er gebeurt is, een hoop ben ik vergeten of is niet de moeite waard om te vertellen, maar het komt erop neer dat het een fantastische tijd is geweest en we zijn een hechte groep vrienden en auwehoeren maar een beetje rond de hele dag, en ik vermaak me prima. We maakten een groot kampvuur op het strand om te vieren dat de "harde kern" wegging, en ik en Niko besloten nog een keer op bezoek te gaan bij onze geadopteerde varkentjes, en op de terugweg zag ik 2 vallende sterren, en dus besloten we naar het strand te gaan en keken een paar uur lang naar de Melkweg en zagen nog een hoop meer vallende sterren. De sterrenhemel in Raro is bijna net zo geweldig als in Australie, en het was de perfecte manier om mijn tijd in Raro af te sluiten. De dag erna namen we afscheid en reed Luisa me naar het vliegveld en snachts vloog ik terug naar Auckland, waar ik de nacht doorbracht op de vloer van het vliegveld (niet eens heel oncomfortabel) en de volgende ochtend vertrok in naar Fatcat en er waren nog een hoop mensen van de laatste keer dat ik er was dus dat was heel leuk! Smiddags ging ik het centrum in om Louise te ontmoeten, en we spendeerden de dag met geldproblemen en gratis dammen. De volgende dag kreeg ik een lift naar de AirPort en nu zit ik hiero! En dit was dan alweer mijn laatste travelblog, vannacht op naar huis........

ADIEU!