New Zealand part II

Ola! 

Sorry voor de lange stilte. De tijd gaat hier zo snel en er gebeurt zo veel, dat ik nauwelijks een geschikt moment kan vinden om mijn blog te schrijven (en stiekem ben ik het ook een beetje vergeten). Maarja, morgen vlieg ik alweer naar de Cook Islands dus ik kan er niet langer meer onderuit. Hierbij dan mijn poging om de laatste 6 weken te beschrijven..

Na Nelson ging ik weer langs de weg staan met Cody, nadat ik eerst een klein stukje (20 min) alleen moest liften om bij ons afspreekpunt te komen. Ik was een beetje zenuwachtig maar dacht aan de andere kant; wie kidnapt nou iemand om 7 uur 's ochtends? Dat bleek dan ook niet het geval en ik werd opgepikt door een hele aardige advocaat die me zelfs zijn businesscard gaf voor het geval ik ooit nog een keer zijn vakantiehuisje in de Malborough sounds wou bezoeken (typisch NZ weer). Vervolgens hitchhikete ik met Cody verder en we werden na 2 andere lifts (liften?) opgepikt door Adam (Australisch) en Ligal (Israelisch) in een hele kleurrijke van die Ligal zelf had geverfd. Het klikte en we besloten samen verder te reizen, eerst naar Greymouth, waar we een seal colony bezochten en een grot en de beroemde pancake rocks, en vervolgens verder over de prachtige West Coast, met aan de linkerkant steile bergen met native kiwi rainforest en aan de andere kant de prachtige oceaan. We overnachten op een DOC-campsite die avond in de buurt van Punakaiki. Helaas regende het de hele avond en onze tent stond onderaan de heuvel, dus voordat we naar bed gingen moesten we de tent verplaatsen naar een plekje onder een afdakje, wat helaas een betonnen vloer had, en ik ben er die nacht achter gekomen dat a) beton ligt niet lekker en b) beton wordt erg koud 's nachts. De volgende dag reden we verder langs de West coast en bezochten Blue Pools, die erg blauw waren, en de 2 gletsjers, Fox Glacier en Frans Jozef Glacier. Ondanks dat je er niet echt veel van kon zien was het mooi, en heell raar om een gletsjer te zien midden in een rainforest, hoewel dat ook wel weer verklaard waarom de gletsjers zo snel smelten. Daarna besloten we verder te rijden naar Wanaka, maar we hadden niet heel goed opgelet en kwamen uiteindelijk zonder benzine langs de weg te zitten, en moesten een nacht overnachten zonder voedsel en water met zijn vieren in een tweepersoonsvan. Toch was het een leuke ervaring. De volgende dag liften we naar een benzine station, haalden benzine en gingen op weg naar Wanaka. In Wanaka vonden we een heel leuk klein hostel met vet leuke mensen en we hadden onze eigen kamer met zijn vieren. Wanaka is een klein stadje aan het meer en is prachtig, de 4 dagen dat we er waren was het prachtig weer en de herfstkleuren en het water en alles was zo mooi! Om te vieren dat we weer terug in de bewoonde wereld waren besloten we ons te bezatten met de andere hostelgenootjes, en hadden een hele leuke avond. Helaas had ik afgesproken samen met 3 guys van het hostel de Roys Peak wandeling te maken de volgende dag, en moest ik dus om 10 uur opstaan om met een giga verkoudheid en een lichte kater een 6 uur durende bergtocht gaan maken. Na een hoop near-death experiences kwam ik eindelijk bovenop de berg aan, en mijn god, het uitzicht was de zware tocht 100% waard. Je kon zo ver kijken dat ik bijna Nederland kon zien. De rest van de dagen in Wanaka hebben we lekker gerelaxed, de van geverfd, naar de film "the salt of the earth" geweest, die heeeel goed is overigens, en heel veel lol gehad. Na een aantal dagen vertrokken we richting Queenstown, waar Ligal en Adam allebei op zoek naar een baantje gingen. We maakten weer eens een aardbeving mee terwijl we een beroemde Fergburger aten (DELICIOUS), en gingen op bezoek bij een vriend van Adam en Ligal, een kiwi genaamd Mike. Hij zat op college in Queenstown en woonde daar met zijn flatmates. Toevallig was hij die nacht jarig en dus bleven we daar overnachten en hadden een hele leuke gezellige avond. Vervolgens bleven we nog een paar dagen in een hostel in town, en maakten wat vrienden waarmee we pizza aten en wijn dronken in een grote boom op het strand, en ging ik op een dagtour naar de Milford Sound. Het regend ontiegelijk hard en veel, en eerst was de road gesloten, maar naar een tijdje ging die weer open en konden we alsnog verder. Door de regenval waren er meer dan 200 extra watervallen dan normaal, en het was zo indrukwekkend dat zelfs de tourguide zich als een tourist ging gedragen. Het was heel mooi. 

Vervolgens haalde ik een Belgische jongen in mijn hostelkamer over om met me mee te hitchhiken naar Bluff, het zuidelijkste puntje van NZ. Ik nam afscheid van Adam, Ligal, en Cody en ging met de belg genaamd Steven op weg naar het zuiden. Na 5 andere auto's werden we opgepikt door Lindsay, een jongen die ook aan couchsurfing deed, en ik herinnerde zijn profiel, dus hij nodigde ons uit om bij hem en zijn roommate te overnachten. Hij woonde bij een oude man voor wie hij een boot aan het bouwen was, en de man, Stoney, was een van de meest bijzondere personen die ik ooit heb ontmoet. Om te beginnen was hij een verzamelaar, hij had ongeveer 50  verschillende geweren in zijn huis rondslingeren, een hoop vachten en huiden van de dieren die hij had gejaagd, en 13813641937 andere vreemde spullen, waaronder een dode pinquin in de vriezer. Hij was ook een alcoholist, en begon aan zijn wodka met water om ongeveer 10 uur sochtends. Toch was hij ook ontzetten aardig en wijs. Die avond kwamen er wat buren langs die net waren gaan vissen, en de beroemde Bluff Oysters mee hadden genomen en Kreeft en allerlei ander vers seafood. Stoney maakte ze klaar met een of andere speciale saus en het was heerlijk! Nooit gedacht dat ik oesters lekker zou vinden. We bleven er nog een extra nachtje, en de dag daarna had ik via een truckdriver die ons een paar dagen daarvoor had opgepikt een lift geregeld van invercargill naar Christchurch. Daar aangekomen couchsurfte ik bij Thomas en zijn flatmates, allemaal Engineering students. De dag erna besloot ik naar Kaikoura te liften, en sliep daar een nachtje en ging de volgende ochtend op een whalewatching tour in een 6-persoons vliegtuigje! we zagen een potvis en ongeveer 100 dolfijnen, en het was heel cool! Vervolgens hitchhikete ik terug naar Christchurch samen met een Oostenrijker die ik op de weg tegenkwam en ook aan het liften was. We werden opgepikt door 2 Duitse jongens die naar Christchurch gingen om een baantje te zoeken. Ik couchsurfte weer bij Thomas en spendeerde de rest van mijn tijd in Christchurch met Steven, een paar vrienden van hem en de 2 duitsers. Vervolgens vloog ik van Christchurch terug naar Auckland om aan mijn nieuwe woof-ing job te beginnen!

woof-ing is vrijwilligerswerk in ruil voor kost en inwoning. Ik ben nu dus weer terug in de travellers community waar ik mijn reis door NZ startte, maar deze keer voor 3 weken. Een paar mensen herkende ik nog van de laatste keer dat ik er was, maar de meesten waren alweer vertrokken. Ik heb een ontzettend leuk team en voelde me vrijwel meteen thuis. De 2e dag was een zaterdag en we gingen met een klein clubje Auckland in om uit te gaan, en hadden het heel leuk. Het koken gaat verbazingwekkend goed, blijkbaar heb ik er een verborgen talent voor want elke avond is het op de een of andere manier heel lekker. Na een aantal dagen kwam Cody ineens in Fatcat, en diezelfde dag ook Jill & Jeremy, 2 hele leuke amerikanen die er de laatste keer in fatcat ook waren. We hadden een paar hele gezellige dagen met hun voor ze verder moesten reizen en Cody zijn 10-daagse meditatiecursus begon. Ik haalde Szymon (canadees/engels/pools) over om samen met mij en een andere jongen zijn van te verfen, en kwamen tot de helft voordat het begon te regenen en niet meer stopte voor 3 dagen, en Szymon naar Bali vertrok en een half geverfde van achterliet. Verder heb ik samen met Marie en Louise, 2 franse meisjes waar ik het meest mee omga, gebruik gemaakt van de outside-firebath, wat heel vet was, en we dronken een wijntje en praatten over onze favomomenten terwijl we buiten in een heet bad zaten. Verder ben ik met hun naar een foto-tentoonstelling geweest, een Dutch shop, een paar films gekeken, en een vruchteloze tocht op zoek naar een cafe gemaakt. Ook gingen we samen met een Duitse jongen kamperen op het strand. Dit bleek moeilijker dan ik dacht. Het kwam er op neer dat we 2km over een ontzettend steil en slippery pad naar beneden moesten klimmen/vallen met onze backpacks, en eenmaal daar aangekomen was het al bijna donker. we zetten snel de tent op en verkenden nog even het strand voor het donker was. De volgende dag moesten we om half 7 opstaan omdat de Duitser zijn auto moest verkopen, maar het had geregend en dus was de weg omhoog nog gladder dan dat het al was. en kon je de touwen niet meer gebruiken omdat ze zo nat waren dat je handen geen grip hadden. Er waren een aantal momenten waarop ik er zeker van was dat ik uit zou glijden en van de berg af zou vallen, maar wonder boven wonder lukte het ons de auto te bereiken en terug te rijden naar fatcat, waar we om 9 uur sochtends onder de modder aankwamen en de ontbijters de stuipen op het lijf joegen. Er waren een aantal dagen een paar hele muzikale mensen en elke avond werd er gejammed, wat echt heel leuk was en een canadees genaamd Bill zong een lied voor me wat zo mooi was dat ik bijna moest huilen. Ik heb ontzettend veel beleefd, geleerd, en gelachen, en ga Fatcat zo ontzettend missen! En NZ ook, ik ben nog helemaal niet klaar met hier zijn, ik wil niet weg! maar ik heb ook heel veel zin in de Cook Islands, dus let's go!

Adieu